Solunum Terapisti Ameliyat Sonrası Nasıl Yardımcı Olabilir?

Ameliyattan sonra, siz veya sevdiklerinizin komplikasyonları önlemek için solunum tedavilerine ve diğer solunum terapisi türlerine ihtiyacı olabilir. Bu, bir inhaler ile tek bir tedaviden, kendi başlarına nefes alabilene kadar solunumlarına yardımcı olması için bir ventilatöre ihtiyaç duyan en hasta bireyler için YBÜ düzeyinde bakıma kadar değişebilir.

Solunum Terapistleri Ne Yapar?

Bu solunum tedavileri ve diğerleri, akciğerlere bakım yapmak ve sağlık ekibinin geri kalanıyla birlikte bakım planını uygulamak üzere eğitilmiş, üniversite eğitimli sağlık çalışanları olan solunum terapistleri (RT) tarafından sağlanmaktadır. Hastane ortamında bakım sağlayan bir doktorla, bir göğüs hastalıkları uzmanıyla - akciğer sorunlarının tedavisinde uzmanlaşmış bir doktorla çalışabilirler ya da farklı tipteki birçok hastaya bakmak için bir kurumda çalışabilirler.

İş görevleri tesisten tesise değişir. Bazı hastanelerde bir solunum terapisti tüm solunum bakımını sağlayabilirken, diğerlerinde iş yükünü hemşirelerle eşit olarak paylaşabilir. Tipik olarak RT, nebülizör tedavileri ve nebülizör tedavileri gibi solunan ilaçlar sağlar ve çalışmaları çakışabileceğinden hemşirelik personeli ile yakın çalışır.

Solunum Tedavisine İhtiyaç Duyulan Nedenler

Solunum komplikasyonu geliştirme riski taşıyan veya ciddi bir pulmoner problem geliştiren herhangi bir kişi, hastane ortamında bir solunum terapisti tarafından tedavi edilecektir. Genel olarak ameliyat hastaları, ortalama bir kişiye göre daha yüksek solunum problemi riski altındadır. Ameliyat sırasında ventilatörde olmak ve ameliyattan iyileşme süreci akciğer enfeksiyonları ve diğer sorunlara yakalanma riskini artırır.

Ameliyattan sonra hastanede bir gece veya daha fazla kalan çoğu ameliyat hastası, kaldıkları süre boyunca bir tür solunum tedavisi görmeyi bekleyebilir.

Ortak türler

• Oksijen Tedavisi: Birçok hasta, ameliyatı takip eden saatlerde hatta günlerde ilave oksijene ihtiyaç duyar. Bu oksijen, bir nazal kanül, maske veya hatta gerektiğinde bir vantilatör yoluyla verilebilir. Oksijen miktarı genellikle solunum terapistleri tarafından ayarlanır.
• İnhalerler: Bunlar her seferinde bir "nefes" solunan ilaçlardır. Genellikle astımı olan kişiler tarafından kullanılırlar ve hava yollarını açmak, salgıları ve iltihabı azaltmak ve astım semptomlarını azaltmak veya önlemek için kullanılırlar.
• Nebulizatör Tedavileri: Bu, dakikalar hatta bir saat solunan bir tür aerosolize ilaçtır. Hava yollarının açılmasına yardımcı olur, tahrişi azaltır ve iltihabı azaltabilir. Nebulizatör tedavileri, astım krizini durdurmaya yardımcı olmak için de kullanılabilir.
• CPAP ve BiPAP: Hava yolunu açık tutarak hastanın oksijeni daha iyi kullanmasına yardımcı olan makinelerdir. Hasta, uyurken kısa bir süre nefes almayı bıraktığında ortaya çıkan bir durum olan apne ataklarını önlemeye yardımcı olan bir maske takar. CPAP ve BiPAP, kendi başına yeterince iyi nefes almayan ancak ventilatöre ihtiyaç duyacak kadar hasta olmayan şiddetli akciğer hastalığı olan hastalar için de kullanılabilir. BiPAP makineleri, vücutta biriken karbondioksit miktarını azaltmaya yardımcı olabileceğinden, genellikle kronik hastalığı olan akciğer hastalığı olan hastalarda kullanılır.
• Öksürük ve Derin Nefes Alma: Solunum terapistleri, akciğerlerinden salgıları temizlemekte zorluk çeken hastalara bu tekniği öğretir. Hasta defalarca çok derin nefesler ve ardından şiddetli bir öksürük alır.
• Nasıl Öksürür: Yakın zamanda ameliyat geçiren bireylerin öksürmesi gerekir, ancak şiddetli öksürük, özellikle karın kesileri olmak üzere kesilere baskı uygular. Ameliyattan sonra atel kullanarak düzgün öksürmeyi öğrenmek, öksürüğü daha etkili ve daha az ağrılı hale getirebilir.
• Teşvik Spirometri: Hastanın kuvvetli bir şekilde nefes almasını gerektiren, hava yollarını açmaya ve atelektaziyi önlemeye yardımcı olan bir araçtır.
• Emme: Hava yollarından salgıları öksürerek çıkaramayan hastalar için emme işlemi yapılabilir. Bu tipik olarak küçük bir tüpün bir emme cihazına takılması ve bunun hava yoluna yerleştirilmesiyle gerçekleştirilir. Bu, kendi başına nefes alan veya ventilatörde olan hastalar için yapılabilir.
• Ventilatör Yönetimi: Kendi kendine nefes alamayan hastalar için bir ventilatör gerekli olabilir. Ventilatöre ihtiyaç duyan hastalar için, solunum terapistleri onların bakımına çok dahil olacaklardır. RT'ler, hemşirelerle birlikte ventilatörün ve hastayı makineye bağlayan hortumun bakımından, hastaya solunum tedavilerinin yanı sıra emme ve ağız bakımının sağlanmasından sorumludur.
• Solunum Fonksiyon Testleri: Bunlar, bir hastanın akciğerlerinin ne kadar iyi çalıştığını belirlemek için gerçekleştirilen testlerdir. Bu testler tipik olarak bir doktor veya başka bir sağlayıcı tarafından istenir, ancak bir RT tarafından uygulanır.
• Arteriyel Kan Gazları: Bu, hastanın yeterli oksijen alıp almadığını, ne kadar iyi nefes aldığını ve BiPAP, CPAP veya ventilatörden ek yardıma ihtiyaç duyup duymadığını belirleyebilen bir arterden alınan kan üzerinde gerçekleştirilen bir testtir. Solunum terapistleri ve hemşireler tipik olarak kanın çekilmesinden sorumludur ve genellikle müdahalelerin gerekli olup olmadığını belirlemede rol oynarlar.
• Entübasyon: Birçok hastanede ve diğer tesiste, solunum terapistleri, hastaların ventilatöre yerleştirilmesine izin veren solunum tüpü olan bir endotrakeal tüp yerleştirmekten sorumludur. Anestezi sağlayıcıları da bu görevi genel anestezi kullanarak ameliyat olan hastalar için yerine getirir.
• Eğitim: Birçok hasta hastalık süreçleri, sigarayı bırakma ve reçete edilen ilaçlar hakkında bilgiye ihtiyaç duyar. Solunum terapistleri genellikle hastanın nebülizör veya inhalerin nasıl kullanılacağını bildiğinden emin olmaktan, sağlıklı davranışları ve diğer eğitim türlerini teşvik etmekten sorumludur.