Doktor olmak için eğitim almış birini tanıyorsanız veya tıbbi ortamlarda geçen TV şovlarını izliyorsanız, muhtemelen "stajyer", "asistan" veya "katılıyor" gibi terimler duymuşsunuzdur. Hepsi doktor olarak kabul edilse de, hepsi tıp eğitimlerini tamamlamadı. Aralarındaki farklılıkları bilmek, onların deneyim seviyelerini ve size yardımcı olmak için gerçekten yeterli deneyime sahip olup olmadıklarını belirlemenize yardımcı olacaktır.
Ariel Skelley / Getty ImagesBurada, doktor olmak için atılması gereken adımlara genel bir bakış ve kimin kim olduğuna dair bir "kopya kağıdı".
Tıp Okulu
Doktor olabilmek için, kişinin önce lisans derecesini tamamlaması gerekir. Daha sonra dört yıllık tıp fakültesine gitmeli ve bitirmelidir.
Tıp fakültesinin ilk iki yılı çoğunlukla sınıf içi çalışmalardan oluşur, anatomi, hastalıklar ve vücut fonksiyonlarının temellerini öğrenir. Tıp fakültesinin ikinci yarısı, genellikle bir eğitim hastanesinde veya akademik tıp merkezinde klinik, uygulamalı hasta çalışmalarından oluşur.
Tıp öğrencileri, her alan hakkında bilgi edinmek için cerrahi, pediatri veya nöroloji gibi çeşitli uzmanlık alanlarında dönüşümlü olarak hareket ederler, böylece hangisinin kendileri için en ilgi çekici olduğuna karar verebilirler. Onları hastanelerde göreceksiniz, ancak eğitimlerini bitirmemişler ve ruhsatlı değiller, doktorlar.
Tıp öğrencisi dört yıllık tıp fakültesini bitirdiğinde mezun olur ve adına MD (tıp doktoru) veya DO (osteopatik tıp doktoru) ekler ve orada ikamet eder.
İkamet
Öğrenciler tıp fakültesini bitirdiklerinde, bir "ikamet" programına başvururlar. Bazı tıp okulları, ikametin ilk yılını tanımlamak için stajyer terimini kullanır. Uzmanlık eğitimi aynı zamanda yeni doktorların hastalarla yaptıkları çalışmalar için maaş çeki çekmeye başladıkları zamandır. "Sakin" adı, yıllar önce pek çok sakinin 7/24 çağrı yapabilmek için hastane tarafından sağlanan konutlarda yaşadığı gerçeğinden gelmektedir.
Bazı eyaletlerde, doktorlar tıp fakültesini ve bir yıllık ikamet-stajı bitirdikten sonra genel tıp uygulama lisansına sahiptir.
Uzman olarak lisans almak için, bu yeni doktorların seçtikleri uzmanlığa bağlı olarak daha uzun yıllar eğitim almaları gerekiyor. Örneğin, genel dahiliye uzmanı olmak için bir doktor üç yıl daha çalışabilir. Nörolog olmak altı veya yedi yıl daha gerektirebilir.
Endokrinoloji veya pediatrik kardiyoloji gibi bazı son derece uzmanlaşmış programlar ve alt uzmanlıklar daha da fazla eğitim gerektirebilir. Bu bir arkadaş grubu olarak bilinir.
Katılan Hekim
Bir doktor, ihtisas eğitimini ve bursunu tamamladığında, uzmanlığı için gerekliyse, "uzman doktor" olarak kabul edilir ve kendi başına tıp pratiği yapabilir. Çoğu eyalette, bu onun ehliyetini alacağı zamandır. Ayrıca kurul sertifikalı olmayı da seçebilir, bu da sadece gerekli eğitimi değil, aynı zamanda belirli deneyim biçimlerini de tamamladığı anlamına gelir.
Eğitim hastanelerine veya akademik tıp merkezlerine bağlı olan doktorlar, yeni becerilerini uygulayan asistanlardan da sorumlu olacaklar.
Asistan ve Katılan Hekime Göre Karışıklık
Adlarının yanında MD veya DO olmasına rağmen, hastaların asistanların tam teşekküllü doktorlar olmadığını anlamaları gerekir. Asistanlar hala öğrencilerdir, iş başında eğitim alırlar ve gerçek tıbbi sorunları olan gerçek hastalar üzerinde pratik yaparlar. Sakinlerin çoğu hastanelerde çalışıyor. Onlar bir doktorun himayesinde çalışırken, hastanın o doktoru asla görmemesi alışılmadık bir durum değildir. Bilge hastalar, hastanede gördükleri doktora kendisinin yerleşik mi yoksa tedavi gören bir doktor mu olduğunu sormayı bilirler. Sorunlar ortaya çıkarsa veya sorun çıkabileceğini tahmin ederseniz, doğrudan ilgili hekim tarafından tedavi edilmeniz konusunda ısrar ettiğinizden emin olun.
Ameliyata ihtiyacınız olduğunda bu özellikle önemlidir. Ameliyatlar genellikle asistanlar tarafından yapılır, yani asistanlar hassas ameliyatlara ihtiyaç duyabilecek gerçek hastalar konusunda iş başında eğitimlerini alıyorlar. Katılan cerrah genellikle yakında izliyor olacaktır.
Ameliyatınız yaygın olan bir ameliyatsa, bir asistanın yapmasını önemsemeyebilirsiniz. Bu, asistanların muayenehanelerini hekim haline getirme şeklidir. Bununla birlikte, ameliyatınız hiç alışılmadıksa veya ameliyatı daha hassas veya zor hale getiren başka tıbbi sorunlarınız varsa, ameliyatınızı gerçekten yapacak kişinin doktorun olması konusunda ısrar etmek isteyeceksiniz.
Ameliyat hastaları, cerrahın ameliyatı yapmaya hazır olduğundan emin olabilir, ancak daha sonra bir hemşire, anestezi uzmanı veya ameliyathane teknisyeninden ameliyatı yapan kişinin asistan olduğunu öğrenebilir.
Bunun senin başına gelmediğinden emin olmak için iddialı olmalısın. Ameliyat planınız varsa, özellikle bu ameliyatı kimin yapacağını sorun. Eğer ilgilenen hekime o ameliyatı yapacağı söylenirse, orada asistan olup olmayacağını sorun. Katılan cerrahın aslında neşteri tutacağı, kesikleri yapacağı ve aksi takdirde gerçek ameliyatı kendisinin gerçekleştireceği konusunda ısrar etmek isteyeceksiniz.
Sürekli Eğitim
Bir doktorun eğitimi asla bitmez. Uzmanlık sonrası, alanında güncel kalabilmek için sürekli eğitim gereksinimlerini sürdürecektir. Uzmanlık alanında yeni gelişmeler öğrenmesine yardımcı olan sürekli tıp eğitimi kredisi olan CME'ler kazanacak. Sertifika kurulu, bu sertifikayı korumasına izin vermek için yıllık olarak belirli sayıda CME'ye ihtiyaç duyacaktır.
